Co to jest Próżność? komu właściwa.

Gdy się kto z tego wynosi, co żadnego, albo ledwie jakiego warto szacunku, takiego próżnym zowiemy. Próżność jest pospolitym dusz małych udziałem. Człowiek rozumny nie chlubi się z tego, z czego nic pożytecznego dla społeczności nie wynika. Chlubienie się z wyższego urodzenia, prawdziwą iest próżnością, bo to od przypadku, a nie od własney zasługi zawisło. Człowiek dobrze urodzony, wtenczas godzien jest chwały, kiedy rozumem i cnotą zacność imienia swego utrzymuje. Chlubienie się z bogactw, majątku , i dostatków, i wytworne ich publiczności wystawienie, niemniej iest skutkiem próżności. Możnaż się sprawiedliwie z tego wynosić, co albo jest owocem przypadku, albo dziełem niesprawiedliwości? Bo jako uważa filozof chiński, z tysiąca bogaczów, ledwie jednego znajdziesz, któryby nie był nędznego ludu ciemiężycielem, albo synem ciemiężyciela. Chlubienie się z wyższych duszy przymiotów, i przysadne nauki swojej okazywanie, plamę ściąga próżności: bo i sam talent, najczęściej, a podobno zawsze darem iest natury; a cała jego cena od dobrego użycia zależy. Cóż mówić o tych chlubności, z których jedni pięknym i wytwornym strojem, drudzy wiele sług trzymając, inni wspaniale dając obiady, chcą się. czymś pokazać? To oni tylko pokazują , że mają za co suknie sprawić, sługi płacić , i dawać jeść dla pasibrzuchów, aby próżności ich pochlebiali.